Coronacrisis

Deze maand kan ik toch niet anders dan mijn blog te schrijven over de coronacrisis? Corona houdt ons land – nee, de hele wereld – in zijn greep. Alles is anders, inmiddels al voor meer dan een maand in ons landje. Ik deel graag mijn persoonlijke gedachten en ervaringen erover. En ik ben ook heel benieuwd, als jij dit leest, of je ook iets van jouw ervaringen of gedachten wilt delen.

Veranderingen

Bruiloft

Op 15 maart hoorden we dat alle horecagelegenheden dicht zouden gaan. De scholen zouden nog open blijven. Binnen enkele dagen hoorden we dat die echter ook dicht zouden gaan. Het voelde onwerkelijk aan. Alsof ik me ineens in een film bevond, in plaats van in de realiteit. Ik dacht nog steeds dat het niet zó erg zou zijn, of heel lang zou gaan duren. Een vriendin zei nog tegen me: “wat een geluk dat jouw bruiloft pas in juni is.” We dachten allebei dat ‘dit gedoe’ tegen die tijd wel voorbij zou zijn. Ik dacht nog een poosje dat wij geluk hadden. Tegelijkertijd leefde ik mee met de stellen die in maart en april zouden trouwen en nu hun huwelijk moesten uitstellen. Wat een pech hadden zij! Inmiddels hebben mijn partner en ik onze bruiloft zelf ook verplaatst. Het ‘social distancing’ gaat waarschijnlijk nog een heel stuk langer duren dan we kunnen bedenken. Daarom leken september of oktober ons nog te onzeker. Bovendien hebben we gasten uit Brazilië en Amerika die er écht bij moeten zijn. Better safe than sorry!

30e verjaardag

Op 14 april ben ik 30 jaar geworden. Het was raar dit niet te kunnen vieren met vrienden en familie. Ik had het graag wat grootser willen vieren dit jaar. Dertig worden is zo’n mijlpaal: mijn twintigertijd liet ik nu achter me. Het was zo’n interessant en levensveranderend decennium. En het decennium dat nu aanbreekt zal weer andere uitdagingen en bijzondere momenten brengen. Het passeren van het ene naar het andere, lijkt nu voorbij te zijn gegaan zonder enige poespas.

Eigen onderneming opzetten

Daarnaast ben ik uiteraard druk bezig geweest met het opzetten van mijn eigen coachingspraktijk. Officieel ben ik 1 januari 2020 van start gegaan. Nu moest ik al mijn themawandelingen voor groepen cancellen. De individuele coachees die hopelijk snel in grotere getale zouden aankloppen, bleven thuis. Een aantal mooie samenwerkingen met andere ondernemers zijn voorlopig in de wacht gezet.

Nieuwe mogelijkheden

Gelukkig kreeg ik ineens wel een creatieve ingeving: ik zou een podcast gaan maken met inspiratie voor tijdens een dagelijks blokkie om. Een korte overdenking, wat mindfulness, een vraag of opdracht. Dit om mensen te blijven inspireren in deze bizarre tijd. Ik vraag de luisteraars om een vrijwillige bijdrage om mij als ondernemer te steunen. Hoewel het een leuk zakcentje oplevert, kan ik er niet mijn huur of boodschappen van betalen. Daarom heb ik de nieuw in het leven geroepen inkomensondersteuning voor ZZP’ers aangevraagd bij de gemeente. Dit zijn moeilijke tijden voor iedereen. Hoewel ik me erg verdrietig kan voelen over de dingen die ik zelf nu moet missen, kan ik me tegelijkertijd ontzettend dankbaar voelen voor de situatie waarin ik me bevind. Het is verschrikkelijk als je nu een vluchteling bent bij de grens van Griekenland. Of als je leeft in de sloppenwijken in Zuid Afrika. Op dit soort plekken verspreidt corona zich razendsnel, terwijl mensen geen toegang hebben tot (goede) gezondheidszorg.      

Positief blijven

Wat is normaal?

Ik probeer dus positief te blijven. Deze periode van quarantaine gebruik ik om weer stil te worden en te reflecteren. De lessen die ik in deze tijd opdoe hoop ik mee te nemen naar ‘het gewone leven’, zodra dat weer mogelijk is. Hoewel, wat is gewoon? En moeten we daar wel weer naar terug willen? Zo kwam ik de volgende quote van Dave Hollis tegen: “In the rush to return to normal, use this time to consider which parts of normal are worth rushing back to.” Zo kunnen we deze ‘opgelegde’ tijd van bezinning gebruiken om tot nieuwe inzichten te komen. Misschien leiden die wel tot andere keuzes in je dagelijkse leven ‘hierna’.

Kansen grijpen én het moeilijk vinden

In de Bijbel las ik de volgende passage in 1 Korinthiers 7:21: Maar als de mogelijkheid zich voordoet […], moet u die kans natuurlijk met beide handen aangrijpen. In welke situatie je ook zit, ik denk dat het vrijwel altijd waardevol is om de kansen die je krijgt met beide handen aan te grijpen. Dat wil ik nu dus zeker doen in deze coronacrisis. Dat neemt niet weg dat ik het soms ook gewoon heel moeilijk vind, en dat mag ook! Mijn valkuil is om ongewenste gevoelens te verdoezelen door mezelf maar heel druk bezig te houden, met werk, sport, hobbies, wat dan ook. Door altijd maar door te blijven rennen loop ik het gevaar mezelf uit te putten. Ik heb niet voor niets een burn-out gehad in het verleden.

Pas op de plaats

Nu kom ik erachter dat ik daar toch weer mee bezig was. Ik was druk met het opzetten van allerlei wandelcoach gerelateerde activiteiten, het reageren op allerlei castingoproepen voor acteerklussen, rolschaatsen, zelfverdediging, floatfit, hardlopen, wandelen, schilderlessen, vrijwilligerswerk, een acteeropleiding, een eetbare planten cursus en ik kan nog wel even doorgaan met dingen die ik deed. Het werd een beetje veel, hoewel ik het nog prima aankon. Maar door deze coronacrisis realiseer ik me wel: had ik dit zelf op tijd een halt toe kunnen roepen? De pas op de plaats die iedereen nu maakt heeft er bij mij voor gezorgd dat ik -op tijd- inzie dat ik het wat rustiger aan moet gaan doen als we weer terugkeren naar ‘normaal’.

Een podcast voor mezelf

De onderwerpen in mijn podcast zijn dan ook niet alleen voor mijn luisteraars bedoeld, maar ook voor mezelf. Ik kan me daar dan onzeker over voelen: ‘wie ben ik nu om daar iets over te zeggen, als het me zelf niet eens lukt?!’ Deze stem komt velen van ons helaas bekend voor. Maar tegelijkertijd: ik heb telkens genoeg inspiratie! Inmiddels zijn we al ruim een maand verder met dagelijks een podcast op de doordeweekse dagen. En ik weet heel goed hoe het is om te worstelen met dingen als stress, niet goed kunnen ontspannen of genieten als er nog een to-do list op mijn bureau rondhangt (en die hangt daar altijd rond), zelfbeeld, prioriteiten stellen, of nee zeggen. Maar juist daardoor kan ik ook anderen begrijpen en (hopelijk!) inspireren.

Toekomst

Dus zo ga ik nog tot 1 juni door met mijn dagelijkse podcast. Hoe de toekomst er precies uit gaat zien weet niemand, het kan best jaren duren voordat alles weer hersteld is. Aan de andere kant: de natuur is nú juist aan het herstellen! De lucht is schoner, sommige diersoorten keren weer terug naar gebieden waar ze al jaren niet meer gezien zijn. De lente ontvouwt zich dagelijks voor mijn flatje. Ik heb het zo slecht nog niet.

Loslaten, vertrouwen, leven, liefhebben

En wanneer hadden we wel écht controle over ons leven en wat ons overkomt? Dat dachten we misschien te hebben, maar door deze situatie komen we erachter dat die controle een illusie was. En dat is misschien wel een hele waardevolle les om te leren nu. Loslaten, vertrouwen, leven, liefhebben. Daar komt het denk ik uiteindelijk allemaal op neer. Dat we daar nu weer bij stilstaan, dat is een onverwachts positief gevolg van een omzichtbaar virus dat rondwaart over deze aardbol. Ik hoop dat je gezond bent en blijft, alsook de mensen om je heen. Voel je vrij om jouw gedachtenspinsels over de coronacrisis met me te delen, onderaan bij de comments of persoonlijk via deze pagina. En ik hoop dat we elkaar binnenkort weer mogen zien en ontmoeten!