Schrijf jij graag? En dan bedoel ik niet of je een boek gepubliceerd hebt (hoewel dat ook heel gaaf is natuurlijk). Ik bedoel of je doet aan ‘journaling’: dagboekschrijven. Schrijven, puur voor jezelf. Om inzichtelijk te maken wat er in je gedachtenwereld leeft. Schrijven om je gevoelens kwijt te kunnen aan het papier. Schrijven om… ja vul je eigen redenen maar in.
Persoonlijk schrijf ik heel graag. Ik voel me vaak geïnspireerd als ik heb geschreven. Ideeën vormen zich al schrijvende, en zo word ik steeds enthousiaster. Soms schrijf ik ‘gewoon’ zomaar wat op. Ook schrijf ik wel eens naar aanleiding van vragen die ik zelf bedenk of ergens ben tegengekomen. Zo’n vraag kan bijvoorbeeld zijn: ‘wat wil ik nu écht?’ En dan zet ik een timer en blijf ik doorschrijven tot het alarm afgaat. Of ik schrijf tot een pagina vol is. Van te voren heb ik geen idee wat er op papier komt en dat maakt het juist zo leuk. Afgelopen maand heb ik deze vragen gesteld:
Maan, wat wil je me vertellen?
Zon, welke boodschap heb je voor mij?
Boom, wil je met mij je wijsheid delen?
Wind en lucht, wat mag ik van jullie leren?
De antwoorden op deze vragen deel ik in deze blog graag met jullie. Lees ze als het ware dat jij persoonlijk aangesproken wordt. Laat je inspireren door deze boodschappen van de natuur!
Maan
Neem je tijd. Ik ken de cycli van het leven. Na het donker van de nacht komt de dageraad. Het licht van de dag maakt weer ruimte voor de nacht. Geef jezelf de ruimte. Geef jezelf over aan de natuurlijke ritmes. Accepteer dat de herfst en de winter net zo goed bij het leven horen als de lente en de zomer. Beweeg mee met de cadans van de seizoenen. Wees zacht voor jezelf. Blijf zachtmoedig naar de ander, maar geef wel je eigen grenzen aan. Ik geef de zon de ruimte gedurende de dag. De zon geeft mij de ruimte tijdens de nacht. Wij zijn zo samen in harmonie.
In de donkere dagen van het jaar krijg ik de gelegenheid meer van mijn licht in de lange nachten te laten schijnen. Tijdens de lange zomerdagen krijgt de zon volop zijn kans de aarde in zijn schijnwerpers te zetten. Wij zijn samen in balans. Luister eens naar het nummer Haseya van Ajeet Kaur. Hierin zingt zij op een gegeven moment: “The sun and moon, they shine together.”
En zo is het. We mogen er beiden net zo goed zijn. Donker en licht mogen beiden hun plek innemen. Jij krijgt zelf ook de kans om hiermee te experimenteren. Durf je beide kanten in je leven aan te kijken? Mogen beiden hun ruimte in jouw leven innemen? Mogen donker en licht in jou samenkomen om elkaar te versterken? Om lief te hebben? Een krachtig fundament te leggen? Om de ander op te tillen, hoger dan je dacht dat mogelijk was? Om jezelf volledig te omarmen? All of you.
Neem je tijd. Soms blokkeren de wolken mijn reflectie of de stralen van de zon. Dat hoort erbij. Accepteer wat er is en leer te genieten van ieder kostbaar moment.
Zon
Voel je mijn warmte op je huid? Mijn licht geeft leven aan alles op de planeet. Zonder mij geen leven. Dat is ook de reden dat vele oude volken mij vereerden als god. Je merkt ook vast dat mijn afwezigheid wat doet met je humeur: velen voelen zich wat neerslachtiger in de herfst en winter, als ik mijn warmte en licht wat minder vaak laat zien. Maar daarin zit juist de grootste les. Kun je het ook warm en licht voor jezelf maken als ik me niet laat zien? Neem je de verantwoordelijkheid om goed voor jezelf én de mensen om je heen te zorgen?
Het draait om balans. Te veel van mijn licht doet verbranden. Overdaad schaadt. Altijd maar meer, beter, hoger, groter… dat is niet goed, mijn liefste. Die lat lig te hoog. Daarom zie je ook zoveel mensen kampen met burn-out en depressie. Het tempo in de maatschappij ligt te hoog. Alles moet maar kunnen, de wereld ligt aan je voeten. Misschien voel jij ook wel de druk op je schouders om te moeten presteren, jezelf te bewijzen.
Maar luister naar mijn woorden, kind van moeder aarde. Ga hier niet in mee. Durf je eigen tempo te leven. Durf je eigen licht te laten schijnen. En durf het soms ook even te laten doven, zoals ik mezelf ook niet altijd laat zien. Wees daarin jezelf. En sta daarmee anderen ook toe steeds meer zichzelf te mogen zijn. Zij hebben jouw toestemming niet nodig, maar misschien wel jouw aansporing, jouw voorbeeld. Geef je warmte door. En op een grijze, druilerige dag, weet dan dat ik altijd achter de wolken mijn licht laat schijnen. Het blijft nooit eeuwig donker.
Boom
Mooi mens, wat ben je rusteloos. Je gaat maar heen en weer, je staat nooit stil. Terwijl je het zo hard nodig hebt te vertragen, soms écht even helemaal stil te staan. Want alleen in de stilte kun je de fluisteringen van je ziel horen. In de stilte kan je de boodschap van je ziel verstaan. Neem je rust. Laat weten aan de buitenwereld dat je dit nodig hebt. Want alleen als jij je wortels diep in de grond kunt laten doordringen, sta je stevig. Als je diep geworteld bent, kun je de stormen van het leven weerstaan.
Als je eerst voor ieder ander wilt zorgen zonder zorg te dragen voor je eigen wortels, dan waai je omver als de herfst komt. En die komt zeker, want zo zit de natuur in elkaar. Zo zit het leven in elkaar. Wij bomen weten dit. We zorgen er daarom allereerst voor dat we onze wortels diep de grond in laten gaan. Zodra we stevig staan, bieden wij een veilige haven voor anderen. Vogels en insecten voelen zich veilig bij mij. Ik bescherm hen voor roofdieren, tussen mijn bladeren zitten ze goed verstopt. Ik bied een plek om jongen groot te brengen. Mijn takken houden het nest liefdevol vast. Ik ben er voor de ander, maar daarvóór moest ik er eerst zijn voor mezelf.
Mijn uitnodiging aan jou is daarom: sta stil bij wat jij nodig hebt. Hoe mag jij nu eens goed zorgen voor jezelf? En ga dat dan ook doen. Dat is niet egoïstisch. Noem je mij egoïstisch? Als je omgeving je egoïstisch noemt, verwijs ze dan eens naar een boom.
Wind en lucht
Je ziet ons niet, maar je voelt ons wel. Je hoort ons, vooral als als we ons flink druk maken. Als lucht omarm ik alles dat hier op aarde is. Als wind zorg ik voor beweging, voor verandering en groei. In onze onzichtbaarheid ligt onze kracht. Niet alles wat je doet hoeft direct zichtbaar te zijn. Heb vertrouwen dat wat je zaait in liefde, zal ontspruiten op zijn eigen tijd. Je ziet het misschien niet, maar je voelt het wel.
Ik laat de blaadjes van de bomen ritselen. Een goede herfststorm doet afbreken wat dood was. Als ik door jouw leven waai, wat mag je dan loslaten? Welke ballast mag afbreken, zodat jij het niet meer rond hoeft te torsen? Het zeil staat bol als ik mijn adem erin leg. Het schip kan zo vooruit komen. Houd je je kompas bij de hand? Het is van belang te weten welke kant je op wilt, want anders kun je van oost naar west geslingerd worden.
Blaas ik je in de voor jou juiste richting? Hijs dan je zeilen! Houd ik me stil of ga ik daar waar jij niet heen wilt? Gooi dan je anker uit in een veilige haven. Neem rust om te bepalen hoe je route er verder uit gaat zien. Zorg dat je voldoende voeding in het ruim van je schip laadt. Geniet van de momenten van gemoedelijk samenzijn. Laad op. En ga daarna pas weer verder. Wij vergezellen je graag op je reis.
Tot slot
Welk van deze vier boodschappen van de natuur spreekt het meest tot je? Welke les heb jij het hardst nodig om te leren? Deel je reactie hieronder in de comments of op social media, ik ben heel benieuwd! En mocht je ergens hulp bij nodig hebben, een duwtje in de rug, iemand die een stukje met je op wandelt en je helpt duidelijkheid te krijgen, kijk dan eens hier om te zien of ik als coach jou een stap verder kan helpen!
En nog een prachtig nummer passend bij deze blog vind je hier.