Deze zomerse maand juli schreef ik een gastblog op de website van KenTravel, genaamd “Op reis in de wereld, op reis naar jezelf. Babette deelt haar verhaal”. Ik schrijf over de lessen die het reizen je kunnen brengen, met specifiek mijn ervaringen op Mauritius, een eiland in de Indische Oceaan. Hieronder lees je mijn verhaal.
Al reizende leert men
Reizen verrijkt je leven. Het zien van een totaal andere omgeving, andere mensen en andere gebruiken zet je eigen leven in perspectief. Dat kan al gebeuren tijdens een korte stedentrip, maar de kans is groter als je je voor langere tijd in het buitenland bevindt. En hoe meer je bestemming verschilt van je thuisland, hoe meer je je verwondert en óók de gewone dingen leert waarderen in je eigen leven. Je reis als coach. Misschien ben ik daarom wel wandelcoach geworden, want door te wandelen -onderweg te zijn- is het gemakkelijker alles van een ander perspectief te bezien.
Ik verbleef -samen met mijn vriend- op het eiland Mauritius voor mijn studie. Het ligt midden in de Indische Oceaan. Mauritius, dat tropische eiland met de blauwe wateren, vijfsterrenhotels langs prachtige kusten, romantiek en palmbomen. Ik heb de kans gehad hiervan te genieten, maar ik heb ook de andere kant van het eiland gezien. De kant van het dagelijks bestaan in armoede in het binnenland.
Ik verbleef er vijf maanden om -doordeweeks- onderzoek te doen naar de houding van de bevolking ten opzichte van biologisch eten. Daarnaast hielp ik praktisch mee met een organisatie die biologische groenten van verschillende boeren verzamelde en bezorgde aan mensen die zich hadden aangemeld voor een wekelijks groentepakket.
Gastvrijheid
Ik werkte samen met collega’s die een jong gezinnetje hadden en met zijn drieën op tien vierkante meter leefden. En met collega’s die een gehandicapt kind hadden voor wie de juiste zorg niet betaalbaar was. Ik kreeg een kijkje in de realiteit van alledag. Maar het mooie ervan was dat ik echt een band met hen opbouwde. Het gezinnetje op tien vierkante meter nodigde me uit om bij hen thuis te komen eten. De collega met het gehandicapte kind nodigde mij en mijn vriend uit op een nationale feestdag (we hadden dus allemaal vrij van werk), om een stuk te gaan rijden langs een aantal pareltjes van het eiland die veelal onbekend zijn bij toeristen. Samen met mijn vriend heb ik in de weekenden -en de laatste anderhalve week van ons verblijf- het eiland verkend.
Ik heb een Indische bruiloft mee mogen maken, een theefabriek van binnen gezien tijdens een privétour (ik werkte op het terrein van de fabriek), met dolfijnen gezwommen, gesnorkeld, uit eten geweest met mijn gastgezin en in het ziekenhuis gelegen. Maar ook heb ik yoga gedaan op het dak, een berg beklommen, feestdagen gevierd met verschillende bevolkingsgroepen, me begeven onder de Belgen -wonend op Mauritius- tijdens een business meeting en interviews op straat gedaan met een tolk, omdat ik de taal niet sprak van de mensen die ik wilde interviewen.
Als kers op de taart hebben vriendlief en ik twee overnachtingen gehad in een vijfsterrenhotel aan de kust. Weer een heel andere ervaring was het kamperen met jongeren van de lokale kerk of het bezoeken van allerlei buurten tijdens het bezorgen van groentepakketten. Ook heb ik sommige dagen drie uur achter elkaar prei gewassen. Het was dus van alles wat. Maar juist die diversiteit was een verrijking.
Dankbaarheid
Ik genoot van de prachtige momenten. Ik leerde mezelf kennen tijdens de saaie of pijnlijke momenten. Zo liet het verblijf in het ziekenhuis me pijnlijk zien dat ik altijd maar te hard bleef doorrennen. Ik nam geen rust voor mezelf en daardoor had ik een nare infectie opgelopen. Maar bovenal: de hele ervaring van vijf maanden heeft me een dankbaarder mens gemaakt. Ik voelde me dankbaar voor alle dingen die ik in het rijke Nederland heb. Dankbaar voor de gastvrijheid van mensen die materieel weinig hebben, maar des te meer te geven hadden. En ook heel dankbaar voor de moeilijke momenten waarop mijn vriend voor me klaar stond.
Dit jaar gaan we trouwen (nou ja, eigenlijk volgend jaar, want corona heeft roet in het eten gegooid). Het zijn voor ons vaak dit soort momenten, terwijl je op reis bent en de dingen soms heel anders gaan dan je had gedacht of gehoopt, waar je samen later op terugkijkt en weet: wij zijn er voor elkaar. Bovendien leer je jezelf beter kennen. Daar kan geen zelfhulpboek tegenop! Waar hoop jij je eerstvolgende reisbestemming van te maken?!
Herken jij ook het altijd maar doorrennen bij jezelf? Heb je last van stress? Je hoeft niet op reis te gaan om daar wat aan te doen natuurlijk 😉 Als wandelcoach loop ik graag een stukje met je op om samen richting meer veerkracht en vitaliteit te gaan! Zie deze pagina voor meer informatie over de coachingstrajecten die ik aanbied.