Hiken of wandelen? Onlangs kwam ik een uitspraak in een column in de Volkskrant tegen die me deed glimlachen én aan het denken zette:

‘Wandelen is: met nordic-walkingstokken, bruine hoge schoenen, ANWB-paddestoelen, koffie in de thermos, vogels spotten en daadwerkelijk vogels kunnen herkennen. Wandelen is bejaard. Hiken is: in een heel kort broekje, door de heuvels boven de Hollywoodletters, superbruin worden op een natuurlijke manier, bijzondere natuurfenomenen zien en daar goed gelukte selfies bij maken, en dit alles tijdens een yogaretreat of wereldreis.’

Vooroordelen

Twee vooroordelen van toch wel héél herkenbare typen mensen die geschetst worden. Verschillende generaties. Twee heel verschillende leefstijlen misschien wel. In elk geval twee verschillende waarden. Toch? Of lijken die twee ‘typetjes’ toch meer op elkaar dan je op het eerste gezicht denkt?

Ik laat er mijn gedachten over gaan en probeer mezelf te plaatsen op het spectrum van deze twee uitersten. Want dat voelt veilig en vertrouwd, nietwaar? Alles in hokjes plaatsen, zo proberen we schijnbaar controle te houden op ons leven.

Hokjesdenken

Ik wil mezelf niet scharen onder de jonge categorie. Ik word soms een beetje naargeestig van al de Instagramwaardige selfies op de meest exotische plekken. Wat proberen al deze millenials te bewijzen aan hun volgers? ‘Kijk mij nou, ben ik het niet waard cool gevonden te worden? Mee te tellen? Het gemaakt te hebben? Hard aan mezelf te werken, want dat hoort nu eenmaal?’ Dat idee krijg ik erbij, en eerlijk gezegd doe ik er vaak net zo hard aan mee (vooral op mijn persoonlijke account – die ik trouwens ook gebruik als een soort portfolio voor mijn acteerwerkzaamheden, dus ik zou nog kunnen zeggen dat ik een excuus heb ook).

Maar dan de andere categorie. Deze ouderen hebben geen Instagram of Facebook. Toch? Ik zie desondanks een hoop foto’s voorbij komen van ‘oudere’ mensen die aan de wandel zijn – al dan niet met nordic-walkingstokken (en/of kleinkinderen). En ja, kijkt de jongere generatie niet gekscherend naar die ANWB stelletjes die beiden dezelde unisex jas aanhebben en aan het wandelen zijn?! Maar ook hier herken ik mezelf. Wat is er eigenlijk mis met koffie in een thermos? En ja, als ik een roodborstje zie, vind ik dat altijd heel erg leuk.

We lopen allemaal

Het moge duidelijk zijn: ik bevind me als dertigjarige mooi in het midden van het spectrum. Ik voel me het prettigst bij een beetje van beiden. Dus soms ga ik wandelen, soms heb ik zin om te hiken. Maar eerlijk is eerlijk: doen we niet tekort aan al die individuen die we zo argeloos in een hokje stoppen? Ik denk van wel. Daarom pleit ik ervoor allemaal weer te gaan lopen. Niks geen stoffig imago of millenial die bezig is zichzelf te ontdekken te midden van de Instagram posts. Lopen doen we allemaal. Dus trek die bruine hoge schoenen, gympen, of barefoot shoes maar aan en maak een loopje!

p.s. het beroep wandelcoach heeft misschien ook wel een stoffig imago. Tijdens mijn groepswandelingen kom ik vaker mensen van middelbare leeftijd tegen dan jongeren. En toch richt ik me met name op millenials. Waarom? Omdat ik geloof dat dát juist de groep is die lopen – in de natuur zijn, meer in het moment zijn, genieten, rust nemen – het hardst nodig heeft (zonder dat er meteen een selfie van gemaakt hoeft te worden). Dus ben je jong, kom dan eens meelopen! En ben je oud? Kom dan eens meelopen! Alle info over de groepswandelingen (of moet ik nu consistent zeggen: groepslopen?) vind je hier.

Hiken of Wandelen?
Tagged on:                                                             

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Deze website gebruikt koekjes. Je weet wel, chocoladekoekjes, roze koeken, gevulde koeken... Als je verder gaat op mijn website accepteer je het gebruik van koekjes.  Lees meer